Daha da ilginçleri, çocuklarla oynayan yılanların hikâyeleri… Masallardaki yılan hikâyelerine gelince, Şahmeran’ı ele alsak yeter. Gılgamış’ın gençlik otunu çalan ve ebedi gençliğe kavuşan yılana ne demeli? Adem ile Havva’ya elmayı ya da ayvayı gösterip, onları yemeğe ikna eden yine yılan. Bu kez farkındalığın ve gerçekliğin, çelişkinin ya da şeytanın sembolü olarak. Bergama’da Asklepion, süte karışan zehri ile hastaları iyi eden ve giderek tıbbın sembolü haline gelen yine bizim yılan. Bütün dünya mitoslarında yılanlarla ilgili hikâyeler var. Çoğu pozitif. Hristiyanlıkta şeytan yerine konmasının haricinde genellikle koruyucu, aydınlatıcı… Hatta Baltık ülkelerinde dünyanın varoluşu öncesi evrenin bir yumurta şeklinde görüldüğü, yumurtaya sarılı bir yılanın onu koruduğu ve olgunlaştığında da evrenin o yumurtadan var olduğu söylenir. Beni bu hikâyeler cezbetti. Ben de kendimce yılanları yorumlamak istedim. Biraz araştırıp inceleyince kendimi yılanların içinde buldum, bu kadar zengin ve bu kadar geniş bir içerik her türlü anlatıma açık. Beni çok heyecanlandırdı. Bana en azından yüz tane heykel yaptırır… Adem ile Havva’dan evrim teorisine kadar geniş bir yelpaze…